رسم عشق یعنی جدایی! یعنی تویی و تنهایی …
آدما میانو میرن… تو میمونی و شبایی
که تا وقتی ماه بیداره؛ چشم تو همش میباره!
یعنی گوشه گوشه ی شهر؛ اونو یادِ تو میاره…
سهم من از این زمونه؛ دوری و درده خدا میدونه…
عوض شادی غصه و غم؛ توی قلب من جا میمونه
یه روزی میاد که دیگه واسه جبران خیلی دیره…
وقتی گل سرخ؛ عشقو باد از رو ساقه میچیه
دیدگاه خود را بگذارید